Kia ora!

Kia ora taou,

Of voor degene die geen Maori kunnen: Hallo allemaal! Hier volgt weer eens een verslag vanuit het voor jullie verre Nieu- Zeeland.

Na aankomst in Nelson heb ik die dag verder niet veel gedaan, behalve paar dingen verkennen, installeren en bijpraten met familie. Eigenlijk stond er op het programma dat we deze week naar Christchurch zouden gaan, echter ging dit niet door. Dit vanwege de aardbeving die zich een paar dagen geleden heeft voorgedaan, welke een naschok was van een grotere aardbeving van een tijdje terug. Echter hoef ik me niet te vervelen, want ik heb al genoeg gedaan en er staat nog genoeg op het programma.

Op 3 januari zijn we eerst naar Richmond geweest om daar boodschappen te doen. Vervolgens zijn we naar Rabbit Island gegaan. Dit is een strand waarvan je de steden goed kunt zien liggen. We zouden hier een eind gaan wandelen, echter stond er zoveel wind en was de zee zo ruw dat we dat maar niet gedaan hebben. Bij Rabbit Island heb je ook een soort kampeer- picknikplek. Er zijn roosters om te barbecuen, er zijn genoeg tafels en banken om je te vermaken en je zit hierbij midden in de natuur. Vervolgens zijn we de bergen ingereden bij Nelson, Richmond en Stoke. Hierbij heb je ee fantastisch uitzicht over vanalles wat er zich in de buurt afspeelt.

Op 4 januari zijn we eerst naar Stephens bay dichtbij Kaiteriteri gereden. Dit is een strand met zwart zand. Gelijk daarna zijn we naar het strand met het gele zand gegaan, ook wel de Gouden baai genoemd. Om een goed zicht te krijgen over de omgeving hier zijn we naar Kakah Point gegaan. Om daar te komen moest je eerst een stijle berg oprijden om vervolgens een pracht uitzicht te hebben over de Golden bay. Aan de andere kant van Kakah point had je zicht over een gedeelte van het Abel Tasman national park. Hierbijhad je zicht op de Breaker bay en de Honeymoon bay.

Hierna gingen we naar het Abel Tasman Nationak park. Op weg hierheen, uiteraard weer bergen, stond er een bord met de maximum snelheid langs de weg met: 100! Hier moest ik wel om lachen aangezien we op een stijle berg reden met echt té veel scherpe bochten erin. Bij het ATNP zijn we eerst in een soort open lucht museum zijn gaan kijken. Hierin stonden allerlei houtsculpturen die de mensen die hier wonen zelf gemaakt hebben. Na dit bezichtigd te hebben, zijn we eerst gaan lunchen om vervolgens te wandelen op de Abel Tasman Coast Track. Dit heb ik samen met mijn tante gedaan en Percy bleef hierbij bij de auto en het café achter. Het is prachtig om hier te wandelen en je komt er verder genoeg toeristen tegen. Tegen bijna iedereen die je tegenkomst zeg je op zijn minst hallo en met sommige maak je gewoon een praatje.

Na teruggekeerd te zijn van de wandeling zijn we naar de Riwaka Resurgence gegaan. Hier ligt een riviertje met zeer helder water. Dit water komt van een waterval even verder op.

Op 5 januari zijn we naar het Founders Park gegaan. Ondanks dat Nieuw-Zeeland niet oud is, stonden hier de oude gebouwen. De meeste van deze gebouwen zijn van hout gemaakt en sommige worden nog gebruikt, zoals het kerkje waar nog steeds bruiloften gehouden worden. Hierna zijn we gaan zwemmen en ben ik daarna ook nog naar de gym geweest die hierbij was.

Op 6 januari kwam Wendy (de nicht van mijn vader) mij halen. Zij woont in Westport met haar gezin (met haar man en zoon), de rit was 230 km en tijdens de autorit was het vooral aan het regenen. Ondanks dat had je nog wel een prachtig uitzicht van de omgeving waar we doorheen reden. Nadat we in de avond zijn aangekomen, ben ik met Wendy de hond gaan uitlaten bij het strand. Hier hebben we ongeveer 1,5 uur gelopen en gelukkig was het toen gestopt met regenen.

Op 7 januari zijn we naar zeehonden gaan kijken. Hier hebben we de Cape Foulwind walkway (door bergen) helemaal gelopen. We hadden gelukkig prachtig weer en het uitzicht was amazing, ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Het was ook hartstikke leuk om de zeehonden daar te zien, aangezien ze ook pas kleintjes hadden gebaard. Het was zo schattig om te zien hoe de kleintjes over de rotsen probeerde te komen om bij hun moeder te komen.

Op 8 januari hebben we eerst de Truman Track gelopen, welke bij een gevaarlijk strand eindigt. Het strand ligt vol polijste stenen aangezien de zee hier zo ruw is. Hierna zijn we doorgereden naar Punakaiki, waar zich bij vloed prachtige taferelen voordoen. De zee hier komt bij vloed tegen de rotsen aan, de zee was nu redelijk ruw en hierdoor komt er water via gaten in rotsen naar boven. Het lijkt dan net of er stoom uit de rotsen komt. Hierna zijn we gaan wandelen richting de Punakaiki Village, waar we teven starten. Het was even lopen naar het beginpunt en vervolgens begonnen Wendy en ik aan onze tocht door de bergen, waarbij wandelpaden vol met modder zaten wegens de hevige regenval welke een paar weken geleden hier is gevallen. Na een tijdje op pad geweest te zijn kwamen we terug bij de auto en zijn vervolgens terug gereden naar Westport.

Over een week ga ik naar Wellington met de dochter van Wendy, Sjaan. Daarna ga ik weer terug richting Nelson waar ik vertoef tot ik terugga naar Nederland.

Zonnige groet vanuit NZ!
E noho ra!